تجهيزات ارتودنسي دندان كه معمولاً به عنوان بريس شناخته مي‌شوند، در واقع براكت‌هاي كوچكي هستند كه با استفاده از سيم‌هاي كوچك انعطاف پذير روي دندان قرار مي‌گيرند. اين سيم‌هاي كوچك نيروي كمي روي دندان‌ها وارد مي‌كنند؛ سيم‌ها با توجه به ماهيت طبيعي خود تمايل به صاف شدن دارند و در نتيجه دندان‌ها با آن‌ها حركت مي‌كنند. هنگامي كه يك نيروي كم روي دندان فشار وارد مي‌كند، در قسمت تنش يا محلي كه كشيده مي‌شود، استخوان جديد، رباط و سيمان تشكيل مي‌شوند. در قسمت فشار، سلول‌ها استخوان و رباط را برداشته و اجازه مي‌دهند كه دندان حركت كند. انكوريج در اصطلاح ارتودنسي(ارتودنسي ثابت، نامرئي و ...) مي‌تواند به عنوان مقاومت در برابر حركت دندان تعريف شود، درست مانند يك لنگر كه براي ايستادن قايق از حركت از آن استفاده مي‌شود. انكوريج شامل دندان‌ها يا گروه‌هايي از دندان هستند كه به منظور اعمال نيروها عليه دندان‌هاي ديگر به صورت ثابت در آمده‌اند، در نتيجه حركت دندان‌هايي كه در موقعيت نامناسبي قرار گرفته‌اند را اصلاح مي‌كند. مشكل اين است كه هميشه بايد از حركت واحدهاي انكوريج جلوگيري شود. اگر واحدهاي انكوريج ثابت باشند، وضعيت بسيار ساده‌تر مي‌شود. TADS يا دستگاه‌هاي انكوريج موقت در واقع تجهيزات غير متحركي هستند كه مي‌توانند با دقت در محل‌هاي خاصي قرار داده شوند تا نيروها بتوانند دندان‌هايي را كه نياز به حركت دارند بدون جابجايي دندان‌هايي كه نيازي به حركت ندارند، از محل خود جابجا كنند.
ميني اسكرو يا ميني ايمپلنت
دستگاه انكوريج موقت شامل ميني اسكرو يا ميني ايمپلنت‌هايي (تكيه گاه) هستند كه به طور موقت در استخوان فك قرار مي‌گيرند تا به عنوان واحدهاي انكوريج غير متحرك براي تسهيل حركت دندان استفاده شوند و پس از آن مي‌توانند برداشته شوند. ميني ايمپلنت‌ها يا تكيه گاه‌هاي موقت كاملاً كوچك هستند و مي‌توان آن‌ها را با استفاده از بيهوشي موضعي ساده (نقاط بي حسي در ناحيه تحت درمان) قرار داد و به اين ترتيب ناراحتي و درد بسيار كمتري ايجاد كرد. برخلاف ايمپلنت دندان كه با استفاده از اتصال به خود استخوان نصب مي‌گردند، ميني ايمپلنت‌ها يا ميني اسكرو با استفاده از يك قفل مكانيكي يا اتصال با استخوان‌هاي اطراف نگه داشته مي‌شوند. ميني ايمپلنت‌ها (همانند اسكرو هاي ظريف) به طور خود بخود ثابت مي‌شوند و با استفاده از يك درايور كوچك در محل خود قرار مي‌گيرند. به طور كلي، قرار دادن دستگاه بايد با همكاري بين متخصص ارتودنسي و جراح براي ايجاد موقعيت و قرار دادن صحيح انجام گردد.
تجهيزات ارتودنسي دندان كه معمولاً به عنوان بريس شناخته مي‌شوند، در واقع براكت‌هاي كوچكي هستند كه با استفاده از سيم‌هاي كوچك انعطاف پذير روي دندان قرار مي‌گيرند. اين سيم‌هاي كوچك نيروي كمي روي دندان‌ها وارد مي‌كنند؛ سيم‌ها با توجه به ماهيت طبيعي خود تمايل به صاف شدن دارند و در نتيجه دندان‌ها با آن‌ها حركت مي‌كنند. هنگامي كه يك نيروي كم روي دندان فشار وارد مي‌كند، در قسمت تنش يا محلي كه كشيده مي‌شود، استخوان جديد، رباط و سيمان تشكيل مي‌شوند. در قسمت فشار، سلول‌ها استخوان و رباط را برداشته و اجازه مي‌دهند كه دندان حركت كند. انكوريج در اصطلاح ارتودنسي(ارتودنسي ثابت، نامرئي و ...) مي‌تواند به عنوان مقاومت در برابر حركت دندان تعريف شود، درست مانند يك لنگر كه براي ايستادن قايق از حركت از آن استفاده مي‌شود. انكوريج شامل دندان‌ها يا گروه‌هايي از دندان هستند كه به منظور اعمال نيروها عليه دندان‌هاي ديگر به صورت ثابت در آمده‌اند، در نتيجه حركت دندان‌هايي كه در موقعيت نامناسبي قرار گرفته‌اند را اصلاح مي‌كند. مشكل اين است كه هميشه بايد از حركت واحدهاي انكوريج جلوگيري شود. اگر واحدهاي انكوريج ثابت باشند، وضعيت بسيار ساده‌تر مي‌شود. TADS يا دستگاه‌هاي انكوريج موقت در واقع تجهيزات غير متحركي هستند كه مي‌توانند با دقت در محل‌هاي خاصي قرار داده شوند تا نيروها بتوانند دندان‌هايي را كه نياز به حركت دارند بدون جابجايي دندان‌هايي كه نيازي به حركت ندارند، از محل خود جابجا كنند.
ميني اسكرو يا ميني ايمپلنت
دستگاه انكوريج موقت شامل ميني اسكرو يا ميني ايمپلنت‌هايي (تكيه گاه) هستند كه به طور موقت در استخوان فك قرار مي‌گيرند تا به عنوان واحدهاي انكوريج غير متحرك براي تسهيل حركت دندان استفاده شوند و پس از آن مي‌توانند برداشته شوند. ميني ايمپلنت‌ها يا تكيه گاه‌هاي موقت كاملاً كوچك هستند و مي‌توان آن‌ها را با استفاده از بيهوشي موضعي ساده (نقاط بي حسي در ناحيه تحت درمان) قرار داد و به اين ترتيب ناراحتي و درد بسيار كمتري ايجاد كرد. برخلاف ايمپلنت دندان كه با استفاده از اتصال به خود استخوان نصب مي‌گردند، ميني ايمپلنت‌ها يا ميني اسكرو با استفاده از يك قفل مكانيكي يا اتصال با استخوان‌هاي اطراف نگه داشته مي‌شوند. ميني ايمپلنت‌ها (همانند اسكرو هاي ظريف) به طور خود بخود ثابت مي‌شوند و با استفاده از يك درايور كوچك در محل خود قرار مي‌گيرند. به طور كلي، قرار دادن دستگاه بايد با همكاري بين متخصص ارتودنسي و جراح براي ايجاد موقعيت و قرار دادن صحيح انجام گردد.
اشتباهات رایج در طراحی وب سایت