بزرگسالان هم می توانند از مزایای درمان ارتودنسی بهره مند شوند و کیفیت زندگی بهتری را تجربه کنند. درمان ارتودنسی محدودیت سن ندارد و در هر سنی در صورت سلامت دندانها و بافتهای نگهدارنده امکان پذیر است.
درمان بهم ریختگی و مرتب کردن دندانها در سن بالاتر امکان پذیر است و فقط به علت تغییرات استخوانی مدت درمان از کودکان کمی طولانی تراست.
تفاوت ارتودنسی کودکان و بزرگسالان
در افراد بزرگسال، استخوان‌های فک بسیار سخت شده است و دیگر رشد ندارد. اگر چه این ویژگی باعث میشود برخی امکانات درمانی برای بزرگسالان از دست برود اما برعکس برای کودکان که فک های نرم تری دارند فرصت‌های درمانی بیشتری فراهم میکند.
نرمتر بودن استخوان فک در کودکان باعث میشود ارتودنسی بهتر بتواند عمل کند و به تدریج جایگاه دندانها در فک تغییر کند. بنابراین در اکثر موارد نیازی به جراحی یا درمان‌های تهاجمی دیگر وجود ندارد. در مورد بزرگسالان هر گونه تغییری در وضعیت فک نیاز به جراحی اصلاحی فک و همچنین درمان ارتودنسی طولانی مدت‌تر دارد.
اما بزرگسالان بهتر میتوانند دستورات ارتودنیست را رعایت کنند و مراقب بهداشت دهان و دندان در طول درمان ارتودنسی باشند بنابراین احتمال ایجاد لکه های سفید و پوسیدگی در دندانها و عفونت لثه در آنها کمتر است. همچنین افراد بزرگسال تجربه بیشتری در کار با دندانپزشک دارند و اضطراب کمتری در چنین موقعیتهایی پیدا میکنند و به متخصص ارتودنسی اجازه میدهند بر روی کار خود متمرکز شود. چرا که بزرگسالان برای درمان ارتودنسی انگیزه قوی تری دارند و به واسطه آینده نگری بهتر میتوانند فرایند درمان را تحمل کنند.
عوارض شکستن براکت ارتودنسی
مهمترین و بدترین عارضه شکستن براکت ارتودنسی تعویق در درمان است. شاید جالب باشد بدانید که گاها شکستن تنها یک براکت، می‌تواند درمان ارتودنسی را تا 3-2 ماه عقب بیاندازد.
عارضه دیگر ناشی از شکستن براکت ارتودنسی زخم های دهانی است که بروز خواهد کرد. لب و زبان شما در زمان غذا خوردن، تکلم و… زخم شده و منجر به عفونت می شود. از طرفی به دلیل اینکه دهان همواره مرطوب است، بهبود زخم ها دیرتر صورت می گیرد.
نمی توان براکت ارتودنسی شکسته شده را مجددا استفاده نمود در نتیجه بیمار باید هزینه ارتودنسی و براکت‌های جدید را پرداخت نماید.
بزرگسالان هم می توانند از مزایای درمان ارتودنسی بهره مند شوند و کیفیت زندگی بهتری را تجربه کنند. درمان ارتودنسی محدودیت سن ندارد و در هر سنی در صورت سلامت دندانها و بافتهای نگهدارنده امکان پذیر است.
درمان بهم ریختگی و مرتب کردن دندانها در سن بالاتر امکان پذیر است و فقط به علت تغییرات استخوانی مدت درمان از کودکان کمی طولانی تراست.
تفاوت ارتودنسی کودکان و بزرگسالان
در افراد بزرگسال، استخوان‌های فک بسیار سخت شده است و دیگر رشد ندارد. اگر چه این ویژگی باعث میشود برخی امکانات درمانی برای بزرگسالان از دست برود اما برعکس برای کودکان که فک های نرم تری دارند فرصت‌های درمانی بیشتری فراهم میکند.
نرمتر بودن استخوان فک در کودکان باعث میشود ارتودنسی بهتر بتواند عمل کند و به تدریج جایگاه دندانها در فک تغییر کند. بنابراین در اکثر موارد نیازی به جراحی یا درمان‌های تهاجمی دیگر وجود ندارد. در مورد بزرگسالان هر گونه تغییری در وضعیت فک نیاز به جراحی اصلاحی فک و همچنین درمان ارتودنسی طولانی مدت‌تر دارد.
اما بزرگسالان بهتر میتوانند دستورات ارتودنیست را رعایت کنند و مراقب بهداشت دهان و دندان در طول درمان ارتودنسی باشند بنابراین احتمال ایجاد لکه های سفید و پوسیدگی در دندانها و عفونت لثه در آنها کمتر است. همچنین افراد بزرگسال تجربه بیشتری در کار با دندانپزشک دارند و اضطراب کمتری در چنین موقعیتهایی پیدا میکنند و به متخصص ارتودنسی اجازه میدهند بر روی کار خود متمرکز شود. چرا که بزرگسالان برای درمان ارتودنسی انگیزه قوی تری دارند و به واسطه آینده نگری بهتر میتوانند فرایند درمان را تحمل کنند.
عوارض شکستن براکت ارتودنسی
مهمترین و بدترین عارضه شکستن براکت ارتودنسی تعویق در درمان است. شاید جالب باشد بدانید که گاها شکستن تنها یک براکت، می‌تواند درمان ارتودنسی را تا 3-2 ماه عقب بیاندازد.
عارضه دیگر ناشی از شکستن براکت ارتودنسی زخم های دهانی است که بروز خواهد کرد. لب و زبان شما در زمان غذا خوردن، تکلم و… زخم شده و منجر به عفونت می شود. از طرفی به دلیل اینکه دهان همواره مرطوب است، بهبود زخم ها دیرتر صورت می گیرد.
نمی توان براکت ارتودنسی شکسته شده را مجددا استفاده نمود در نتیجه بیمار باید هزینه ارتودنسی و براکت‌های جدید را پرداخت نماید.
اشتباهات رایج در طراحی وب سایت